Jak zrobić rakietę

Rakiety są doskonałą ilustracją trzeciej prawa Newtona: "Zawsze istnieje równa i przeciwna akcja." Uważa się, że pierwsza rakieta była parową drewnianą gołąbką, wynalazkową architekturą Tartanu w IV wieku BC. Silnik parowy został przekroczony przez rury proszkowe armii chińskiej, a następnie z rakietami działającymi na płynnym temacie, wymyślony przez Kiolkovsky i opracowany przez Roberta Goddarda. W tym artykule opisano pięć sposobów budowania pocisku w domu, z prostych do bardziej złożonego, na końcu można znaleźć dodatkową część wyjaśniając podstawowe zasady budowlanych rakiet.

• Zalecana średnica: 3,75 cm, ale w rzeczywistości zostanie określona o średnicy komory spalania.

• Usuń etykietę z butelki, cięcia, gdzie nie jest przyklejona do butelki. Uważaj, aby nie rysować i nie przesuwać butelki, ponieważ go osłabi.
• Wzmocnij butelkę podczas umieszczania lotu. Nowa butelka może wytrzymać ciśnienie do 45 kg o 6,5 kV. cm (689.48 kPa), ale powtarzające się uruchomienie osłabią butelkę i zmniejszy ciśnienie, że może wytrzymać bez łamania. Możesz owinąć centrum butelki kilka razy wstążką lub owinąć butelkę w środku, a następnie w środku każdej z otrzymanych połowy butelki. Upewnij się, że każdy segment taśmy opuści butelkę co najmniej dwukrotnie.
• Zaznacz czubek odczucia miejsca, w którym chcesz dołączyć do płetwy ogona rakiet. Jeśli chcesz dołączyć cztery płetwy, narysuj cztery linie w odległości 90 stopni od siebie. Jeśli chcesz dołączyć trzy płetwy, narysuj trzy linie w odległości 120 stopni od siebie. Najpierw możesz owijać butelkę z kartką papieru i zanotuj na nią notatkę, a następnie prześlij znak na butelce.

Część rakiety i jak działają

jeden. Użyj propelenta, aby uruchomić rakietę i sprawić, że porusza się przez powietrze. Rakieta leci, kierując przepływ gazów spalinowych przez jedną lub więcej dysz, w ten sposób pchając (udarowy) i porusza się do przodu przez powietrze (trakcja). Silniki rakietowe działają poprzez mieszanie faktycznego paliwa z źródłem tlenu (środek utleniający), który pozwala im pracować zarówno w przestrzeni, jak iw atmosferze ziemi.

• Najwcześniejsze pociski były rakietami na paliwie stałym. Ten rodzaj rakiety obejmuje fireflows, chińskie rakiety bojowe i dwóch cienkich przewoźników rakietowych używanych przez wahadłowy kosmiczny. Większość z tych pocisków ma dziurę w środku, gdzie spotykają się paliwo i utleniacz i zapłon. Silniki rakietowe w modelach rakietowych stosuje się solidnych propelentów, a także kilka opłat, które umożliwiają wdrażanie spadochronu rakiety, gdy paliwo jest spożywane.
• W rakietach na paliwa ciekłego znajdują się oddzielne komory z paliwem płynnym (benzyna lub hydrazyna i ciekły tlen, na przykład), które są na przykład pod stałym ciśnieniem. Płyny te są pompowane do komory spalania u podstawy gazów rakietowo-spalinowych są resetowane przez dyszę w kształcie stożka. Głównymi silnikami na wahadłowiecy były rakiety na płynnym paliwie, które były wspierane przez zewnętrzny zbiornik paliwa znajdujący się pod wahadłystkiem na starcie. Rakiety Saturn-5 używane podczas misji Apollo pracował również z płynnego paliwa.
• Wiele pojazdów silnikowych rakietowych stosuje również mniejsze rakiety dołączone po bokach takich pojazdów, aby pomóc bezpośredniemu podczas lotów w przestrzeni. Nazywane są silnikami manewrowymi. Moduł serwisowy dołączony do modułu polecenia Apollo miał takie moduł manewrowania silników używanych przez astronautów wahadłowców kosmicznych, również pracował z takich silników.

2. Zmniejsz odporność na powietrze z stożkiem nosowym. Powietrze ma wiele, a bardziej gęstsze tę masę (zwłaszcza w pobliżu powierzchni Ziemi), tym bardziej powstrzymuje obiekty, które próbują poruszać się przez powietrze. Rakiety muszą być usprawnione (mają przedłużony, eliptyczny formularz), aby zminimalizować tarcie, które muszą przezwyciężyć, gdy lecą przez powietrze, więc większość rakiet ma spiczasty stożek nosowy.

• Rakiety, które niosą pozytywne obciążenia (astronauci, satelity lub głowice wybuchowe), zwykle przenoszą je bliżej do nosowej części statku. Na przykład, moduł polecenia Apollo miał w kształcie stożka.
• Stożek Nasal może również zawierać systemy nawigacyjne, które mogą być potrzebne do kierunku rakiety. Systemy nawigacji mogą obejmować na pokładzie komputerów, czujniki, radary i radio, które umożliwiają pilotującą rakietę do uzyskania informacji o kierunku rakiety i kontrolować trajektorię lotu. (Goddard Rockets stosowano gyroskopijną system nawigacji.)

3. Zrównoważyć rakietę w środku swojej masy. Całkowita waga rakiety musi być zrównoważona wokół pewnego punktu wewnątrz rakiety, aby upewnić się, że leci bezpośrednio i nie będzie bębnował. Ten punkt można nazwać punktem równowagowym, centrum masowego lub centrum grawitacyjnym.

• Środek masy różni się w każdej rakiety. Z reguły punkt salda będzie nieco powyżej komory paliwa lub ciśnienia.
• Podczas gdy ładunek pomaga podnieść środek masy rakiety nad komorą ciśnieniową, zbyt ciężką ładowność sprawi, że rakieta jest zbyt ciężka na górze, która doprowadzi do trudności podczas trzymania rakiety w pozycji pionowej przed rozpoczęciem i kierunkiem rakieta podczas tego. Z tego powodu zintegrowane żetony zostały uwzględnione w komputerach statku kosmicznego, aby zmniejszyć ich wagę. (Doprowadziło to do stosowania podobnych układów zintegrowanych (lub żetonów) w kalkulatorach, godzinach elektronicznych, komputerach osobistych, a ostatnio także w tabletkach i smartfonach.)

cztery. Stabilizuj rakietę płetwami ogonowymi. Federalni pozwalają na zapewnienie prostego lotu rakiety, zapewniając odporność na powietrze przed zmianą kierunku. Niektóre płetwy są wykonane w taki sposób, że są one dłuższe niż dysza rakiety, pomagając utrzymać rakietę w pozycji pionowej przed rozpoczęciem.

• W XIX wieku angielski William Hale wymyślił inny sposób na użycie płetw ogonowych do ustabilizowania lotu rakietowego. Rozwinął otwory wydechowe w pobliżu płetw w kształcie ostrzy, które zmusiły spaliny, aby odpychały od płetwy w taki sposób, że rakieta obraca się podczas poruszania się przez powietrze na podobieństwie kultury i nie rozmawiał z danej trajektorii jego ruch. Ten proces nazywa się stabilizowaniem przez obrót.

Rada

Ostrzeżenie

Czego potrzebujesz